نقش راه های ارتباطی ولایت اردشیرخٌرَّه برگسترش تجارت آن در دوران اسلامی

تجارت پر رونق اردشیرخٌرَّه که با وسعت نسبتاً زیاد بیشتر سواحل بنادر تجاری خلیج فارس را در بر می­گرفت احتیاج به شبکه منظمی از راه­های ارتباطی و تجاری داشت. شبکه راه­های کاروان­رو از روزگاران قدیم از آسیای صغیر گرفته تا ماوراءالنهر، عموماً به کناره­های شمالی و شرقی خلیج­فارس (سواحل اردشیرخٌرَّه) منتهی می­شد و محصولات ماوراء دریا برای مصرف و صدور به بنادر ولایت اردشیرخٌرَّه آورده و از‌ آن­جا به هندوستان چین و شرق آفریقا صادر می‌شد. اردشیرخٌرَّه بنا به موقعیت خاص جغرافیایی و قرار گرفتن در مسیر شاهراه­های تجاری زمینی و دریایی یک قطب تجاری و حلقه­ی ارتباط جهان شرق و غرب محسوب می­گردید. ما در این مقاله به بدنبال این هستیم تا با رویکردی تاریخی و توصیفی و با استفاده از روش کتابخانه‌ای ابتدا به بررسی راه‌های ارتباطی زمینی و دریایی ولایت اردشیر‌‌خوره پرداخته و سپس نقش این راهها را در رونق تجارت و آبادانی آن مورد تحلیل قرار دهیم و در ادامه نیز محصولات صادراتی و وارداتی اردشیرخٌرَّه مورد بررسی قرار می‌گیرد.